Op zoek naar tijgers

De monnik heeft aangeboden ons naar bandipur national park te brengen. Hij moet alleen nog wel eerst zijn zegen brengen over 4 koppels die gaan trouwen. Maar een lift klinkt altijd goed en we willen die trouwerij wel meemaken. De monnik die hier in huis woont is een bijzonder figuur. Hij is boeddhistisch, hij besloot 10 jaar geleden om monnik te worden. Daarvoor had hij lang haar, reed motor, luisterde naar heavy metal en had vooral veel woede in zich. Nu is hij een monnik met veel aanzien en een groot netwerk. Zijn familie heeft veel geld en zo word hij dus ook gesupport. Als monnik mag je nm geen bezittingen hebben maar deze monnik rijdt in een auto die van zijn neef is en deze dus uitleent. Verder is hij zo ongeveer de halve dag aan het bellen met zijn mobiel. Haha zo kan het dus ook. Goed eerst moesten we langs zijn monastry want hij moet nog een meditatie geven. We dachten bij een soort tempel aan te komen maar het was een klein huisje wat gebouwd was support van de bankdirecteur en hoofd politie. Hier hebben we een meditatie gevolgd wat de meditation of lovekind of happiness was. Een mooie en intense meditatie! Leuk om zo wat van het boeddhisme mee te krijgen. Om 12 uur moesten we bij de trouwerij zijn. We kwamen in een grote convention hal terecht waar de 4 koppels al klaar zaten. De monnik moest zijn zegen geven aan deze stellen. Omdat deze 4 stellen tot de laagste kaste van het dorp behoren en dus geen geld hebben voor een bruiloft, werd deze door de regering. Het was een groot circus want er kwamen allerlei belangrijke piefen waaronder de minister van landbouw van karnataka. Het trouwen van de koppels was niet meer dan hun zegen geven. Ineens werden Sophie en ik erbij getrokken en moesten we ook met rijst gooien en met de ministers en de monnik mee op te foto. Vervolgens hebben we een uur lang mee op het podium gezeten en gingen alle ministers een verhaal vertellen over het project waar ze in dit dorp mee bezig waren. En ja hoor weer een krantmomentje. De volgende dag stonden weer weer in de krant. Waren schijnbaar toch belangrijke mensen. Hete was allemaal heel bizar en grappig, het was net of we in een film waren beland. Toen heeeeeel snel weg want we waren immers onderweg naar bandipur park voor tijgers. Dankzij de monnik die weer eens een contact hadden we de laatste 3 plekken in de bus van die middag. Anderen mensen moesten nu wachten met enig geluk zou er nog een bus gaan maar misschien ook niet. Ach ja soms een voordeeltje is best leuk en als toerist moesten we ook meer betalen. 1100 terwijl de lokalen 300 betalen. De gamedrive was anderhalf uur en er waren vooral veel herten en diverse soorten vogels. Een olifant en jawel ook een tijger! Wow wat een geluk hadden we zeggen. Echt super! Hij lag lekker aan het water en ging er op een gegeven moment in om te badderen. De kans schijnt toch niet zo groot te zijn er een te zien, tenminste dat zeiden ze. Kumi had haar camera meegegeven dus heb wat mooie foto's kunnen maken. Op de terugweg vooral geluisterd naar Tina turner, gunstig en rosés, tears for fears. Allemaal gouwe ouwe. Hilarisch want je verwacht bij een monnik natuurlijk alleen maar meditatie of Indische muziek. En niet naar muziek uit de jaren 80/90. Eenmaal terug in mysore was Stanly even bij het huis en zijn we dosas gaan eten bij een tentje op straat. Dit zijn een soort pannekoeken gevuld met van alles ,super lekker. Was even wat spanning want Stanly werd gevolgd. Dus sprong hij op zijn moter en kwam hij even later weer terug. Het was leuk om even met de hele familie weer compleet te zijn. Inclusief de monnik natuurlijk. De avond afgesloten bij een ijssalon, geen straf! Was een super leuke en bijzondere dag met de meditatie, alle verhalen van de monnik, het circus met de ministers, de wijze lessen van de monnik. En laten we natuurlijk de tijger niet vergeten. Was weer een goed weekend.