Spanning en emoties

5 mei 2015 - Mysore, India

Vorige week was er opeens veel commotie en rumoer, ze waren druk bezig met 2 reddingsoperaties. Een huis word nu continue in de gaten gehouden. Half maart is er ook al een reddingsoperatie geweest waar ze 4 meisjes hebben gered van rond de 14 jaar. En nu zijn ze dus weer druk bezig. Ik werd er emotioneel van, het is onbegrijpelijk dat er nog altijd aan de lopende band operaties nodig zijn om jonge meiden te redden die slachtoffer zijn van mensenhandel en in een bordeel terecht komen. Een van de huizen die nu in de gaten wordt gehouden, wordt gebruikt als bordeel en waarschijnlijk zitten er 3 meiden. Je voelt de spanning hier en iedereen staat hier op scherp om wanneer nodig in actie te kunnen komen. Hier nu te zijn en het op deze manier mee te maken is intens. De ene dag ben je aan het praten hoe een extra beautysalon op te zetten en de volgende dag is iedereen nog maar met een ding bezig. Kinderen proberen te redden.
Later op de dag blijkt dat 1 huis dat ze al een paar weken in de gaten houden nu bewoond is door andere mensen en dat betekent dat ze de meisjes naar een ander huis hebben verplaatst. Dit gebeurd tegenwoordig aan de lopende band en zo hopen de mensenhandelaren uit handen te blijven van politie en het team van Odanadi. Het wordt Stanly en Parashu steeds moeilijker gemaakt, de mensenhandelaren werken tegenwoordig samen om uit handen van deze mannen te blijven. En soms worden ze zelfs in de val gelokt. Een tactiek van deze vreselijke mensen is om de meisjes te laten bellen dat ze vastgehouden worden wanneer er dan een reddingsoperatie opgezet is worden ze in de val gelokt. Hierbij zijn dan vaak meerdere mensenhandelaren betrokken. Het werk wordt dus steeds gevaarlijker om maar niet over de doodsbedreigingen en valse aanklachten te spreken. 
Inmiddels een week later hebben ze nog geen actie kunnen ondernemen. Ze moeten 100% zeker zijn en zeker weten dat de trafficker (mensenhandelaar) ook aanwezig is. Aan de ene kant uiteraard logisch en begrijpbaar, ze nemen grote risico's en moeten ze voorzichtig zijn. Er lopen inmiddels al heel veel zaken (opgezet door de mensenhandelaars) tegen hun en de kleinste misstap kan gevaarlijk voor ze zijn om in de gevangenis te belanden. Aan de andere kant ook moeilijk te begrijpen wetende dat er onschuldige meisjes worden vast gehouden en worden misbruikt. Ik hoop zo dat deze meiden voor mijn vertrek nog gered worden.
Een aantal dagen geleden zaten we aan het ontbijt toen Stanly een telefoontje kreeg en er met een noodgang vandoor moest. Terwijl hij zijn schoenen buiten aantrok en de trap half afrende riep hij dat hij een kindhuwelijk moest gaan stoppen. Kinderen onder de 18 die trouwen ook al is het omdat ze het willen en de ouders akkoord gaan belanden in de gevangenis. Zowel de jongen als het meisje zullen in de gevangenis of een goverments house (net een gevangenis) terecht komen waar ze vervolgens tot hun 18e moeten blijven. Te bizar voor woorden want er word totaal niet meer in deze kinderen geïnvesteerd. Hierdoor word eigenlijk alle recht tot een toekomst ontnomen. Dit in tegenstelling wat er dus bij Odanadi gebeurd. Hier krijgen de kinderen naast alle hulp die ze nodig hebben dus ook de kans iets op te bouwen en krijgen ze de kans om te studeren of een opleiding intern te doen. Hierdoor kunnen ze zich later in de maatschappij redden en een bestaan opbouwen. Iets wat voor de kinderen die in de goverments houses terecht komen totaal niet is weg gelegd. Daar moet dus een hoop veranderen maar helaas sluiten veel mensen hiervoor nog hun ogen en doet niemand enig moeite dit te veranderen. En hoe moeten deze kinderen zich redden als ze ooit vrij gelaten worden? Ze weten zich dan totaal niet te redden. Het is moeilijk te begrijpen dat dit de realiteit is.
En zo zijn er nog zoveel meer van dit soort verhalen die hier dagelijks verteld worden. Zo oneerlijk en ook om heel verdrietig van te worden. Ik hoop onwijs dat ik deze week nog een bericht kan schrijven om te vertellen dat een aantal meiden weer gered zijn. 
 

6 Reacties

  1. Marielle:
    5 mei 2015
    Jeetje wat een heftig verhaal Leo. Wat doet Odanadi toch mooi werk en fantastisch dat jij helpt ! Vandaag vieren we vrijheid in Nederland, helaas geldt dat dus voor heel veel kinderen in India niet....
  2. Kris:
    5 mei 2015
    Hi Leo, het is toch ongelofelijk dat jonge onschuldige meisjes op deze manier uitgebuit worden. Wat fijn dat je kunt helpen om dit soort praktijken tegen te gaan. Zet 'um op daar! Liefs, Kris
  3. Pokie:
    5 mei 2015
    Zeker een bericht om op onze bevrijdingsdag bij stil te staan
  4. Jeroen:
    5 mei 2015
    Klinkt heel belerend vanuit een vrij Nederland; maar houd je cirkel van betrokkenheid en invloed in de gaten. Heel veel sterkte daar. Dikke kus van je turkse yogamaatje ;-)
  5. Mariëlle (captain Jack):
    5 mei 2015
    Zo wat een heftig verhaal Leontien. Hoop met je mee dat die meisjes snel bevrijd worden en de mensenhandelaren achter slot en grendel verdwijnen.
  6. Yvonne/Odanadi:
    6 mei 2015
    Hallo Leontine,

    Weer heel indrukwekkend... sterkte en liefs!