Odanadi time

13 april 2015 - Mysore, India

Wow het was even schakelen. Na een maand met alleen maar yoga, studeren, shanting (zingen) en het strand naast de deur zien de dagen er nu totaal anders uit.
Op woensdag 1 april vertrok ik vanuit Mandrem, Goa richting Mysore. Akilesh mijn Indische yogaleraar vertrok naar het noorden dus we hebben samen een taxi genomen naar het vliegveld. Het was best even emotioneel om mijn roommate gedag te zeggen. We hebben samen een intense maand beleefd en veel gedeeld. En bijzonder dat het vanaf minuut 1 klikte. Fijn om dus nog even wat gezelschap te hebben in de taxi. En Akilesh is iemand die heerlijk kan vertellen dus prima gezelschap. Eenmaal aangekomen in Bangalore was het nog zon kleine 4 uur rijden ivm files in de stad. Mijn pick up stond keurig klaar met een bordje Leontine. Ondanks dat ging ik toch eerst even checken hoe hij Stanly kende en hoe lang het rijden was naar Mysore. Om zeker te weten dat ik de juiste chauffeur te pakken had. Er stonden er nm een heleboel. Eenmaal in de auto dacht ik haha hoeveel mensen heten er nu Leontine. Kleine kans dat dit voor iemand anders was. Maar goed een extra check kon geen kwaad. Rond een uur of half 9 s' avonds kwam ik aan en kreeg een warm welkom. De kinderen van Stanly en Kumi kenden me zelfs nog. En het eten stond klaar. De kamer was al helemaal klaar gemaakt. Voelde me ook gelijk alweer thuis bij mij indian familie. Volgende dag een beetje uitgeslapen en rond een uur of 10 gingen we naar Odanadi. Het is vakantietijd dus een deel van de kinderen is naar hun familie toe. Maar ondanks dat waren er ook een aantal kinderen die me gelijk herkenden en me gelijk een knuffel kwamen geven. Was toch wel verbaasd na een jaar en er maar 2 weken te zijn geweest dat ze me toch nog herkenden. Super leuk :-). We gingen eigenlijk gelijk op pad om t-shirts te verkopen voor de rally van zaterdag. Met 6 meiden en jenny (ook een vrijwilligster) gingen we in een riksja richting gokulum. Dit is de wijk waar vooral veel toeristen zijn die hier yoga komen doen. Op weg naar een van de koffietentjes hoorde ik ineens, is een van jullie toevallig Leontine? Uh ja ik... Het was Jurre. Jurre is een vriend van skadi mijn yogajuf uit Adam en hij had de dag ervoor een bezoek gebracht aan Odanadi nadat hij mee had gedaan aan yoga stops traffick. Hoe grappig was dat. Even mee staan kletsen en hij zou een berichtje sturen naar skadi dat ik bij de coconutstand was. En zo Skadi dus nog even gezien, grappig toch hè ben je duizenden kilometers van huis kom je toch weer iemand tegen. En wat bleek Jurre kende de eigenaar van Ashyiana (Goa)  ook weer want hij had hier les gegeven en later hoorde ik dat hij ook al eerder bij Odanadi was geweest. Wat een klein wereldje is het dan toch. De t shirts verkopen ging nog niet zo makkelijk. Veel yogi toeristen vertrekken of zijn al vertrokken omdat het te warm begint te worden. Zijn bij een paar plekken geweest en toch wel wat t shirts verkocht. In de middag zijn jenny en ik naar dhatu gegaan. Een winkel en restaurantje waar alles volledig biologisch is, en waar veel toeristen komen. En ze hadden internet :-), terwijl we probeerden de t shirts te verkopen. Grappige is dat ik uiteindelijk aan wat Indiërs nog wat t-shirts verkocht heb. Ze verkopen mijn favoriete thee hier. Moet hier dus nog even terug komen voordat ik naar huis ga. De vrijdag dacht ik dat we nog wat t-shirts zouden verkopen maar we zijn eigenlijk bij Odanadi gebleven. Jenny voelde zich niet goed dus die heb ik de in de middag naar huis gebracht. Beetje gerommeld thuis wat wasmiddel en koekjes gekocht en toen nog even terug gegaan naar Odanadi om wat te internetten. Netwerk was echter slecht dus geen bereik, maar was niet erg want had nu alle tijd om met de kleintjes te spelen en tekenen en dat was zeker zo leuk. Zal wel een reden hebben gehad dat het internet niet werkte haha ;-).
Zaterdag: de dag van WAR (womens achievers rally)
We worden om 8 uur al opgehaald om naar Odanadi te gaan. Om 9 uur moeten we bij de startplaats zijn. Jenny en ik zijn gevraagd om foto's te maken en video's van de womens rally. Het event wordt voor de 2e keer georganiseerd en is dit jaar nog weer wat groter dan vorig jaar. Doel van deze dag is vooral om womens day te vieren. 365 dagen per jaar vechten vrouwen hier om hun rechten en voor meer women empowerment dus 1 dag per jaar staat in het teken om te genieten maar ook om aandacht te vragen voor vrouwen. Er vertrekken vanuit 3 plekken in de stad rallies. The womens achievers rally met ongeveer 70 vrouwen op motors en scooters, the real men campaign met 600 mannen op scooters en 250 riksja's en als laatste the walkathon waarbij vrouwen lopend door de straten gaan (een aantal verkleed als vrouwen die belangrijk zijn geweest voor vrouwenrechten zoals moeder teresa). Allen kwamen tezamen op Maharadja college ground waar een grote tent stond opgesteld voor de overige festiviteiten. Het was bijzonder te zien dat er zoveel mannen meededen. De 'real man campagne' heeft nm een dubbele boodschap. Niet alleen om te laten zien dat ze vrouwen supporten en tegen human trafficking zijn maar ook om openlijk te uiten dat vrouwen gelijk zijn zonder dat ze hun mannelijkheid verliezen. Iets waar men hier ook nog bang voor is. Super om te zien dat er dus zoveel mannen waren. Kreeg er zelfs een beetje kippenvel van toen ik zag hoeveel mensen zich verzamelden op het veld. Wow!! Nadat iedereen binnengekomen was begon het sport programma. Diverse mannelijke sporten werden gespeeld door vrouwen zoals volleybal, kabbadi (een grappige Indische sport die ik nog steeds niet begrijp), touwtrekken en worstelen. En toen was er lunch, voor iedereen die er was gratis lunch en ook het hele evenement was gratis. Belangrijk om het evenement voor iedereen toegankelijk te maken. Na de lunch starte het culturele programma en oef dat was een lange zit haha. Een aantal prominente mensen waren uitgenodigd zoals de minister van karnataka, een dame met een hoge functie bij de politie, een feministe en zo nog wat meer mensen. En allen hielden een speech in kanada. Tja en daar begreep ik natuurlijk helemaal niets van. Super jammer want belangrijke speeches om aandacht te vragen voor de rechten van de vrouw en uitbuiting van de vrouw. Daarna werden er een aantal vrouwen gehuldigd die belangrijke dingen hadden gedaan voor de vrouw. Al met al duurde het denk ik 2 2,5 uur dus best vermoeiend als je er geen touw aan vast kan knopen. En het was nog eens super warm die dag. jenny was wederom ziek naar huis gegaan dus had ook geen gezelschap om mijn belevenissen te delen. Maar de mensen van Odanadi hielden me gezelschap en af en toe gaven ze me wat uitleg. Na alle speeches was er nog dans, karate en muziek (trommelaars) en dit was superleuk! 3 van de meiden van Odanadi hebben zelfs de zwarte band. Denk dat we rond een uur of half 8 weer thuis waren. Even opgefrist en toen met vrienden van Stanly en Kumi een hapje buiten de deur wezen eten. Het was een indrukwekkende en super leuke dag. Mijn dag als fotograaf en videoreporter zat erop :-). Moe maar voldaan.

Mijn volgende verhaal volgt snel :-), loop een beetje achter haha.
 

Foto’s

1 Reactie

  1. Joke:
    15 april 2015
    Hoi Leontine,
    Wat geniet ik van je verhalen kan er helemaal een beeld bij vormen. Je bent zo op je plek daar dat is te voelen uit je verhaal.
    succes en heb het vooral goed en leuk.Liefs Joke